Μία μέρα έμεινε μόνο για να έρθουν και φέτος οι Άγιες Μέρες των Χριστουγέννων. Όταν είσαι μικρό παιδί, οι διακοπές των Χριστουγέννων αντιπροσωπεύουν τη χαρά και τη μαγεία. Ο στολισμός, τα δώρα, τα κάλαντα προσδίδουν όλα αυτά τα συναισθήματα μικρών και μεγάλων. Εκτός αυτών, όμως, οι αναμνήσεις που δημιουργούνται μεταξύ της οικογένειας, αποτελούν πρωταρχικό ρόλο στην καρδιά μικρών και μεγάλων και είναι αυτές που μένουν χαραγμένες μέσα μας, για χρόνια!
Λόγω των ημερών, λοιπόν, έρχονται στο μυαλό όλων μας αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια. Παρακάτω, ακολουθεί μια αναδρομή αναμνήσεων Χριστουγεννιάτικων εορτών ενός μέλους της ομάδας της Safecare και ελπίζουμε να σας γεμίσει κι εσάς όμορφες αναμνήσεις και θαλπωρή αλλά και την ανάγκη να περνάτε περισσότερες στιγμές με τα αγαπημένα σας άτομα, κυρίως τα παιδιά και τους ηλικιωμένους!
‘’Μεγαλώνοντας, είναι πολύ λογικό να ξεχνάμε πολλές στιγμές από τα παιδικά μας χρόνια αλλά και να ξεθωριάζουν από το μυαλό μας αγαπημένοι άνθρωποι που έχουμε χάσει. Είναι, όμως, και κάποιες αναμνήσεις που ευτυχώς ή δυστυχώς μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα μας. Αυτές είναι οι πολύ δυνατές στιγμές της ζωής μας. Όπως καταλαβαίνετε, εγώ θα σας περιγράψω χαρούμενες στιγμές των παιδικών μου χρόνων, λόγω των γιορτών!
Για να αρχίσουμε, λοιπόν, κατάγομαι (από την πλευρά του πατέρα μου) από ένα μικρό ορεινό χωριό ανάμεσα στην Κοζάνη και την Καστοριά, ονόματι Σισάνι και μεγάλωσα για αρκετά χρόνια στην Πτολεμαΐδα που απέχει μόλις μισή ώρα με το αυτοκίνητο. Πηγαίναμε, δηλαδή, πολύ συχνά στον παππού και τη γιαγιά αλλά οι περίοδοι των γιορτών (Χριστούγεννα – Πάσχα – Δεκαπενταύγουστος) ήταν πάντα οι αγαπημένες μου καθώς μαζευόταν όλη η οικογένεια (θείοι και ξαδέρφια) στο σπίτι στο χωριό για αρκετές μέρες. Αν και η μικρότερη της οικογένειας είχα πάντα αδυναμία στα κατά αρκετά χρόνια μεγαλύτερα ξαδέρφια μου αλλά και στις θείες μου, και όταν έρχονταν από τις μακρινές πόλεις τους, ήμουν πάντα κολλημένη πάνω τους. Αυτή η αίσθηση του γεμάτου σπιτιού ήταν το πιο αγαπημένο μου πράγμα!
Τις γιορτές, λοιπόν, σαν κλασσική γιαγιά χωριού, η γιαγιά μου ήταν ο άνθρωπος που ακολουθούσα τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ήταν αυτή που μαγείρευε τα παραδοσιακά φαγητά και γλυκά και με έβαζε να την βοηθάω, είτε ήταν να πατήσω τη σφραγίδα στα πρόσφορα, είτε να πλάσω μαζί της μελομακάρονα και να μελώσουμε ροξάκια (τα πιο νόστιμα που έχει φάει ποτέ σύμφωνα με τον ξάδερφό μου!) είτε απλώς να την κοιτάζω να τυλίγει σαρμαδάκια/λαχανοντολμάδες (ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά και κλασσικό για την ημέρα της Πρωτοχρονιάς μέχρι σήμερα). Και στην Πρωτοχρονιάτικη τυρόπιτα που έφτιαχνε – γιατί κανονικά αλμυρές πίτες έφτιαχναν στα χωριά – ‘τύχαινε’ να βρίσκω πάντα το φλουρί!
Τα δώρα των Χριστουγέννων της γιαγιάς μου, εκτός του χαρτζιλικιού, ήταν τα πλεκτά τερλίκια και ζακέτες. Θυμάμαι με έβαζε να της κρατάω και να της ξεμπλέκω τα κουβάρια με τις κλωστές την ώρα που έπλεκε – μία καλή, μία ανάποδη – αλλά και το πως με μάθαινε να ράβω αστεράκια σε πετσετάκια εξάσκησης καθώς ήταν και μοδίστρα και φυσικά είχε και ραπτομηχανή!
Ο παππούς μου πάλι, αν και πολύ σοβαρός και κάποιες φορές απόμακρος, τα βράδια των Χριστουγέννων καθόταν και μου έλεγε ατέλειωτα Χριστουγεννιάτικα παραμύθια δίπλα στη σόμπα, τα οποία άκουγα με θαυμασμό και δεν ήθελα να τελειώσουν με τίποτα. Αυτό, φυσικά, αναστάτωνε και εκνεύριζε τη μαμά και τη γιαγιά μου που περιμέναν να πάω για ύπνο λέγοντας «Άντε Γιάννη, τελείωνε τώρα, να πάει το παιδί να κοιμηθεί!».
Τα κάλαντα ήταν επίσης κάτι το τελείως διαφορετικό απ’ ότι σε μια πόλη. Όσοι έχετε χωριό με καταλαβαίνετε! Λόγω της μικρής κοινωνίας και των πολλών συγγενών, η όλη εμπειρία είχε πολλά θετικά, εκτός του κλασσικού «Τίνους είσαι εσύ;» κάθε λίγο και λιγάκι, το ότι είσαι παιδί και εγγόνι του τάδε γέμιζε τα παιδιά πολλά κεράσματα (μελομακάρονα, καραμέλες, ψητά κάστανα και μανταρίνια). Το ίδιο και στην εκκλησία που πήγαινα μαζί με τη γιαγιά, τη μαμά και τις θείες μου και όταν με έβλεπαν οι υπόλοιπες θείες του χωριού με χαρτζιλίκωναν!
Ένα έθιμο της περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας και της Κοζάνης είναι ότι την περίοδο της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανίων φτιάχνουν τσιγαρίδες. Οι τσιγαρίδες, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι μικρά κομμάτια χοιρινού κρέατος με λίπος, κάτι σαν τον γύρο δηλαδή, που ψήνουν σε βραστό λάδι σε μεγάλα καζάνια σαν μεζέ στο τσίπουρο και το κρασί των μεγαλύτερων. Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΧΟΛΙΣΤΕΡΙΝΗ! Δεν μπορείτε να φανταστείτε όμως τη γεύση είχε όταν έτρωγες αυτό το ζεστό κομμάτι πάνω σε ένα κομμάτι ψωμί…γεύση που μένει μέχρι και σήμερα στα χείλη μου και…που δεν έχω ξαναφάει από τότε.’’
Ανακεφαλαιώνοντας, τα Χριστούγεννα αντιπροσωπεύουν πολύ περισσότερα από ένα παιχνίδι ή κάποιο άλλο υλικό πράγμα στις καρδιές μικρών και μεγάλων. Οι στιγμές με τα αγαπημένα μας πρόσωπα είναι αυτές που μένουν για πάντα ριζωμένες μέσα μας και ομορφαίνουν την ψυχή μας. Γι’ αυτό, ας γίνουν αυτά τα Χριστούγεννα αφορμή να εστιάσουμε περισσότερο στη δημιουργία παντοτινών αναμνήσεων και να περάσουμε ποιοτικό χρόνο, κυρίως με τα μεγαλύτερα αγαπημένα μας πρόσωπα που νιώθουν πολλές φορές μόνα και παραμελημένα. Η ομάδα της Safecare σας εύχεται Καλά Χριστούγεννα με υγεία και αγάπη!
