Η έλευση ενός νέου παιδιού στην οικογένεια μπορεί να πυροδοτήσει διάφορες ψυχολογικές εκφάνσεις στην καθημερινότητα του ήδη υπάρχοντος παιδιού. Αυτό θα οδηγήσει σε δύο πράγματα: ή στο ότι το παιδί θα υποδεχτεί με χαρά το καινούργιο αδελφάκι του ή στο ότι θα βιώσει έναν ενδόμυχο εγκλεισμό.
Ας ξεκινήσουμε με την πρώτη περίπτωση που είναι και η πιο ήπια, όπου το παιδί θα χαρεί με τον ερχομό του νέου μέλους. Συχνά, τα μοναχοπαίδια ζητάνε από τους γονείς τους ένα αδελφάκι, επειδή ακριβώς βαρέθηκαν να είναι μόνα τους ή επειδή δεν έχουν κάποιον για να μοιραστούν τα παιχνίδια τους. Το παιδί καθόλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της μαμάς του, είναι χαρούμενο και ανυπόμονο για το καινούργιο του αδελφάκι. Όταν δε, έρθει το καινούργιο μωρό , το μεγαλύτερο παιδί θα αναλάβει το ρόλο του προστάτη για το μικρό και θα προσπαθεί να βοηθήσει στην ανάπτυξή του.
Ας δούμε τώρα και την άλλη περίπτωση, που το παιδί μπορεί να πάρει στραβά τον ερχομό ενός καινούργιου μωρού. Αρχικά, είναι φυσικό να νιώσει το αρχέγονο συναίσθημα της ζήλειας, ένα αίσθημα που δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητο αφού το παιδί αισθάνεται ότι χάνει την πρωτοκαθεδρία στο σπίτι. Είναι επίσης λογικό, να αισθάνεται ότι οι γονείς του θα το παραγκωνίσουν για χάρη του καινούργιου μωρού. Από πλευράς γονέα,
- θα πρέπει να το καθησυχάσετε ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει
- Εξηγήστε του τη νέα κατάσταση αλλά και αφήστε το παιδί να το συνειδητοποιήσει
- Δώστε του όσο χρόνο χρειάζεται και μην το αφήσετε ποτέ να νιώσει ότι έρχεται δεύτερο
Τα αδέρφια, μπορεί να ανταγωνίζονται το ένα το άλλο όσο μεγαλώνουν, μα αυτός ο ανταγωνισμός θα πρέπει να έχει τελικά, θετική αλληλεπίδραση για τον άλλο αδελφό. Για να γίνει πιο κατανοητό , όταν ένα πιο μικρό αδελφάκι ζηλεύει ή αισθάνεται απειλή από το μεγαλύτερο, θα πρέπει μέσα από αυτή τη διαδικασία να παραδειγματίζεται από τον μεγαλύτερο αδελφό και όχι να τον εποφθαλμιά. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ο μεγαλύτερος αδελφός έχει ταλέντο στον αθλητισμό και ο μικρότερος ζηλεύει επειδή δεν έχει την ίδια δυνατότητα. Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει σα γονείς να βάλετε τα παιδιά σας στην πλάστιγγα και να συγκρίνετε τα συν και τα πλην τους. Αντιθέτως, όταν εντοπίσετε μια συμπεριφορά φθόνου από το μικρότερο προς το μεγαλύτερο, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να του μιλήσετε και να του εξηγήσετε ότι επειδή κάποιος έχει ένα ταλέντο ,δεν πρέπει να τον ζηλεύουμε αλλά αυτό θα πρέπει να μας παρακινήσει να γίνουμε κι εμείς καλύτεροι σαν άνθρωποι.
Όμως δε θα πρέπει να παραλείπουμε ότι από τα αδέλφια μας έχουμε και τις καλύτερες παιδικές αναμνήσεις: Τις φανταστικές μας ιστορίες , τους κοινούς μας ήρωες ή τους κοινούς μας φόβους( ειδικά για τα αδέλφια που είναι δίδυμα ή κοντά ηλικιακά) ακόμα και την αλληλοϋποστήριξη που είχαμε σε τυχόν καταστάσεις. Θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι ακόμα και ο όρος «αδελφός» , είναι αυτός που μας δηλώνει ότι προήλθαμε τελικά από την ίδια μήτρα (α+δελφύς=μήτρα).Τα αδέλφια μας είναι οι συνοδοιπόροι μας στη ζωή , είναι οι άνθρωποι που στο τέλος, παρόλες τις διαφορές ή τις ηλικίες, θα είναι δίπλα μας για όλα.
